Zmieniłem Sublime Text na Visual Studio Code

I wróciłem do Sublime po tygodniu.

Słyszałem wiele zachwytów nad VS Code. Co rusz, w zasadzie od samego początku wypuszczenia otwartej wersji tego edytora byłem namawiany do przerzucenia się na niego. No i w końcu uległem, ponieważ Sublime zaczął mulić przy większym projekcie.

Żeby nie było, VS Code to dość dobry edytor i Microsoft wie co robi. Ścisła integracja z WSL i bajecznie prosta konfiguracja sprawiły, że oczy mi się zaświeciły, kiedy stawiałem pierwsze kroki z tym edytorem.

Dla mnie z największych plusów

• Możliwość uruchomienia edytora i w ogóle praca w WSL
• Po prostu działające lintery, nic nie trzeba konfigurować
• Duża baza rozszerzeń

Wszystko to wygląda pięknie na stronie i na YouTube, ale w praktyce tak pięknie nie jest. Praca w WSL jest daleka do ideału i można zapomnieć o zrobieniu czegoś w WSL, a później w Windowsie (np. używaniu wcześniej zainstalowanych paczek Node lub Composer).

Miałem również takie poczucie, że otworzenie jakiegoś projektu w VS Code to jest task sam w sobie. To czekanie, aż odpali się WSL, okno edytora, wszystkie add-ony. A to dopiero połowa drogi, bo trzeba zmienić workspace (projekt), więc VS Code się restartuje i od nowa zabawa. A na koniec, o zgrozo, jeszcze sobie lintuje i indexuje i nie wiadomo co jeszcze wszystkie pliki projektu, łącznie z katalogiem vendor. Radośnie informując o każdym pliku w konsoli edytora.

Czarę goryczy przelało jednak samo kodowanie. Ze względu na to, jak wygląda WordPress często edytowanymi plikami są tzw. template party. Czyli plik PHP zawierający głównie HTML ze wstawkami PHP. I tutaj VS Code ssie na całej linii. Nawet nie miał zaimplementowanego snippetu od głupiego tagu <?php ?>, którego dodałem sobie sam. Najgorsze jest to, że w tagach PHP, nie podpowiada w ogóle funkcji co sprawiła, że wszystko trzeba pisać literka po literce.

Związek z VS Code był krótki i namiętny, jak umawianie się z gorącą laską, żeby po tygodniu odkryć, że ma nierówno pod sufitem. Wróciłem więc do swojego starego i prostego Sublime, z którym rozumiemy się bez słów (pisanych), który ma swoje wady i którego konfiguracja czasem mnie przerasta. Ale to mój edytor.

Dzięki tej przygodzie zainstalowałem sobie CodeIntel, pousprawniałem kilka snippetów, zainstalowałem font z ligaturami i już mi lepiej. A okazuje się, że Sublime wcale tak nie muli jak myślałem wcześniej. Po prostu nie miałem punktu odniesienia.

Abstrahując od edytorów – to jest wpis napisany na kolanie, bez tagów i obrazka. Tak jak przypisanie tagów nie jest jakąś wielką sztuką, tak szukanie (albo co gorsza robienie) obrazka już zaczęło być zadaniem upierdliwym. I niestety często przeważającym w decyzji czy pisać wpis czy nie.

Postanowiłem więc maksymalnie uprościć pisanie – w zasadzie do tytułu, treści i kategorii. Może teraz uda mi się wrzucać tutaj coś częściej 🤞